Amerikalı evrim biyoloğu Scott Travers, Forbes’daki yazısında, dünyanın en büyük küçük penguen kolonisine ev sahipliği yapan Avustralya’daki Phillip Adası’nda penguenlerin nasıl ayrıldıklarına dair önemli bir gözlem paylaştı. Bu tür ayrılıklar, koloni üzerinde ciddi sonuçlar doğuruyor.
Phillip Adası’nda 13 yıl süren bir çalışma, neredeyse 1000 çift küçük pengueni takip etti ve şok edici bir şekilde 250 “ayrılma” vakası belgeledi. Ayırma oranları yıllık olarak %5 ile %36 arasında değişti ve büyük ölçüde çevresel koşullar ve üreme başarısına bağlıydı.
Avustralya’daki Monash Üniversitesi’nden araştırmacılar, zayıf üreme dönemlerinin penguenler arasındaki ilişkilerin bozulmasında önemli bir rol oynadığını gözlemlediler.
Penguenlerin bu davranışı, pragmatik bir hayatta kalma stratejisinin bir parçası olarak ortaya çıkıyor. Birçok hayvan türünde olduğu gibi, penguenler de üreme başarısına büyük önem verir. Bu nedenle, bir çift yavru üretememesi durumunda, eşlerden biri veya her ikisi de yeni partnerlerle üremeye çalışarak üreme şansını artırabilir.
Ancak Travers, küçük penguenlerdeki yüksek boşanma oranlarının tüm penguen türlerinde yaygın olmadığını vurguluyor. Gentoo penguenleri, Sarı Gözlü penguenler ve Macellan penguenlerinde eş sadakati çok daha yüksek ve çiftlerin yüzde 80’inden fazlası her yıl yeniden bir araya geliyor.
Travers, Phillip Island’da boşanma oranlarının yüksek olduğu yıllarda penguenlerin üreme başarısında sürekli bir düşüş gözlemlendiğini ve bunun koloninin genel nüfus artışını duraklatmasına yol açtığını belirtiyor.