Neandertallerin, Denisovalıların ve erken Homo sapienslerin kan gruplarını ve kırmızı kan hücresi antijenlerini incelemek için düzinelerce antik bireyin genetik verileri analiz edildi. Bu analiz, Neandertallerden 65.000 yıl önce modern insanlara geçen nadir kan grubu RHD DIII tip 4’ün izini sürdü.
Bu kan grubu, Homo sapiens’in hayatta kalmasına ve çoğalmasına yardım ettiği düşünülüyor. Sibirya’da eski bir bireyin DNA’sında, modern insanlarda bulunmayan üç kan grubu varyantı keşfedildi.
Bilim insanları, eski genomları kırmızı kan hücrelerinde kalıtsal hastalıklara neden olan mutasyonları araştırmak için kullanıyor.
Homo sapiens Afrika’yı terk ederken, hastalıklara direnç ve farklı iklimlerde hayatta kalma sağlayan yeni genetik varyantlar edindi. Neandertallerin kan gruplarında ise bu çeşitlilik bulunmuyor, bu da çevresel değişikliklere uyum sağlamada sapienslere göre daha az esnek olduklarını gösteriyor.
Sapienslerin uyum sağlama yetenekleri daha fazlaydı, çünkü kan gruplarında daha fazla genetik çeşitlilik vardı. Neandertaller ise daha eski ve daha az çeşitli bir genetik yapıya sahipti. Bu, Homo sapiensin çevresel değişikliklere daha kolay adapte olmasını sağladı, ancak Neandertallerin hayatta kalmasını zorlaştırdı.
Homo sapiens’in genetik çeşitliliği evrimsel başarının anahtarıyken, Neandertallerin genetik istikrarı, değişen dünyada uyum sağlamalarını sınırlamış olabilir. Çalışma ayrıca, modern insanlarda bulunmayan eski genlerin varlığını ortaya koydu. Bu genler, zamanla yok olan eski insan gruplarının bir parçası olabilir.
